ขวัญเอย ขวัญอิสาน

“ขวัญ” เป็นคติความเขื่อเรื่อง “โลกคู่ขนาน” หรือ “ทวิภูมิ” ที่มีมากว่าสามพันปีในดินแดนอุษาคเนย์ ก่อนที่จะได้รับคติเรื่องไตรภูมิจากพุทธและพราหมณ์

“ขวัญ” ไม่ใช่วิญญาณ แต่คือรางเสมือนที่สามารถเชื่อมต่อระหว่างภูมิทั้งสอง คือ เมืองฟ้ากับเมืองคน

ร่องรอยความเชื่อเรื่องขวัญยังปรากฏในสังคมไทย เช่น ป่วยเพราะขวัญหาย ตกใจแล้วขวัญหนีดีฝ่อ หรือ การมอบของขวัญแก่กัน เพื่อเป็นขวัญและกำลังใจ

คำว่า “ขวัญ” จึงผูกพันกับคนไทย และมีเรื่องราวมากกว่า “บายศรีสู่ขวัญ” ที่พบเห็นในปัจจุบัน

ขวัญไม่ใช่คำภาษาบาลีสันสกฤต คนโบราณแทนด้วยคำว่า ศรี หรือ สิริ

ชีวิตที่มีขวัญสถิตอย่างมั่นคง คือชีวิตสมบูรณ์ที่กอรปด้วยความเป็น “สิริมงคล”

แต่โบราณได้มีการทำพิธีเพื่อความมั่นคงของขวัญในกาย

“ขวัญเอย ขวัญอีสาน” จะช่วยบอกเล่าเรื่องราวความเชื่อเรื่องขวัญ” ที่ส่งผ่านสืบมาจนถึงปัจจุบันกว่าสามพันปี และได้เรียนรู้ว่าถ้าขวัญหนี จนทำให้ชีวิตประสบสิ่งไม่ดี หรือต้องการให้ชีวิตพบแต่เรื่องดีๆ จะทำอย่างไรกับขวัญของเรา…